Żywica epoksydowa to jedno lub dwuskładnikowa żywica syntetyczna. Tworzy bardzo długie łańcuchy cząsteczek. Można jej używać do produkcji tworzyw sztucznych. Na czym polega ich nietypowość? To długi wywód najeżony szczegółami chemicznymi. A ten artykuł traktować będzie raczej o praktycznych zastosowaniach.
Żywice epoksydowe stosuje się w wielu gałęziach przemysłu. Wiele wystąpień mają w budownictwie. Od bardzo wielu lat stosowane są do zabezpieczenia powierzchni podłóg. Na początku posadzki epoksydowe zrobiły karierę w budownictwie przemysłowym. Łatwe w utrzymaniu dobrze sprawdzały się jako podłogi magazynów i hal produkcyjnych. Wykazują się dużą wytrzymałością na bodźce fizyczne i wiele czynników chemicznych. Jako związki nierozpuszczalne opierają się kwasom, zasadom i wszystkim rozpuszczalnikom. Z czasem, gdy technologia uległa usprawnieniu i nauczono się ją stosować w bardzo wyrafinowany sposób i zaczęto je stosować również w pomieszczeniach mieszkalnych.
Projektanci wnętrz chętnie wprowadzili nowy materiał do gamy rozwiązań profesji.
1. Rodzaje posadzek epoksydowych
- posadzki o minimalnej grubości - są to w zasadzie farby epoksydowe, penetrujące głęboko podłoże. Pigmenty barwią żywicę na wybrany przez użytkownika kolor, nadając nawierzchni żywą barwę o niespotykanych dotychczas odcieniach. Z racji niewielkiej grubości powłoki znajdującej się na powierzchni podłoża, którym jest zwykle wylewka samopoziomująca, należy zwrócić szczególną uwagę na staranne wykończenie tej części podłogi. Po położeniu żywicznego impregnatu żadne poprawki nie są już możliwe. Warstwa tworzywa będącego powłoką użytkową sięga maksymalnie do pół milimetra i nakłada się ją przy pomocy narzędzi malarskich.
- posadzki o średniej grubości - takie rozwiązania dedykowane są do pomieszczeń o większym natężeniu ruchu pieszego. W kuchniach, łazienkach lub pokojach dziennych sprawdzają się na tyle długo, że istnieje ekonomiczna logika do ich stosowania. Grubość warstwy użytkowej mieści się w przedziale od półtora do pięciu milimetrów. Część żywicy wnika w starannie przygotowane podłoże, a nadmiar gromadzi się na powierzchni w formie szklistej tafli. Jedyne czego nie lubią powłoki z epoksydowych żywic to kurz. W wyniku fizycznego tarcia dochodzi do matowienia powierzchni.
- posadzki o grubości maksymalnej - w bezbarwnej żywicy zostaje zatopiony piasek kwarcowy. Dla nadania koloru materiał mineralny zostaje zabarwiony powierzchniowo. Są to najgrubsze posadzki epoksydowe. Dlatego stosowane są w miejscach dużego natężenia ruchu. Na klatkach schodowych i wszelkich ciągach komunikacyjnych sprawdza się wyśmienicie.
2. Jak przygotować powierzchnię pod posadzkę z żywicy?
Z uwagi na częściową przezroczystość nawierzchni z żywicy przygotowanie podkładu musi być niezwykle staranne. Niedopuszczalne są zgrubienia i nierówności. Im cieńsza warstwa epoksydu pokrywająca podłogę, tym tolerancja na niedociągnięcia jest mniejsza. I okazuje się, że wylewka samopoziomująca jest optymalnym rozwiązaniem technologicznym, uwzględniającym wspomniane wymagania.
Po wylaniu i związaniu mieszanki betonowej, a przed aplikacją żywicy należy usunąć z powierzchni tzw. mleczko, które osadza się na wierzchu w postaci nieregularnych plam. Jeśli istniejący podkład betonowy spełnia wymagania stawiane przed podłożem do aplikacji żywicy epoksydowej, należy go tylko odkurzyć i zmyć wodą z detergentem, który usunie tłuszcz z powierzchni.
Żywicę przed nałożeniem należy połączyć z utwardzaczem. Bazę i utwardzacz miesza się w ściśle przestrzeganych proporcjach podanych przez producenta na etykiecie wyrobu. Posadzki epoksydowe do skutecznego wiązania potrzebują także właściwej ciepłoty. Temperatura pokojowa jest absolutnym minimum, jakie trzeba zapewnić masie do skutecznego zainicjowania wiązania z optymalną prędkością, która daje możliwość uzyskania maksymalnej wytrzymałości.
Ciekawostka na zakończenie
Jeśli okaże się, że w adaptowanym pomieszczeniu stan zerowy to zbyt wysoko i poziom posadzki powinien znajdować się odrobinę niżej, można upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu. Zyskać obniżenie poziomu posadzki i dodatkowy i niespotykany efekt wizualny. Przy pomocy nowoczesnej chemii można zrobić beton polerowany. Impregnaty krzemowo-litowe dają gwarancję uzyskania efektu płyty granitowej na każdym betonie. Preparat wnika w głąb betonu i ułatwia jego szlif poprzez wytworzenie tzw. mikrozbrojenia. Beton nabiera lustrzanej powierzchni, a poza tym zyskuje niezwykłą odporność na urazy i agresywne środki chemiczne.
Komentarze